کاشی کاری در زمان اشکانیان

در این بررسی ها کاشی کاری زیرلعابی دوره قاجار نائین جایگاه در اصفهان ویژه ای دارد. در اواخر قرن ۱۸تولید سفال اساساً متمرکز شده بود اما این اصال به این معنی نیست که دیگر مراکز مانندشیراز، نطنز، حسینیه ها و تکایای نائین از کتیبه های کاشی کاری آبی- سفیدی بهره می برند که باید در طبقه بندی کاشی کاری زیر لعابی، گروهی خاص را برای آنها در نظر گرفت. این کاشی ها که دارای زمینه سفید و نقش آبی یا برعکس هستند، بدنه ی خمیر سنگی با کیفیتی دارند مضمون بیشتر نقوش، اشعار پارسی با خط نستعلیق است، وقف نامه ها و نذورات، با در کاشی کاری زیرلعابی نیز درحسینیه های نائین دیده می شوند که می توان به حسینیه های کلوان، پادرخت، نوگاباد، چهل دختران، پنجاهه، باب المسجد و .... اشاره کرد.

در دوره اشکانیان صنعت لعاب دهی پیشرفت خوبی کرد. مخصوصا استفاده از لعاب یکرنگ داخلی و سطح خارجی ظروف سفالین متداول شد. ، وهم چنین غالباً قشر ضخیمی از لعاب بر روی تابوت های دفن اجساد کشیده می شده است. در این دوره به تدریج استفاده از لعاب هایی به رنگ های سبز روشن و آبی فیروزه ای رونق پیدا کرد اما هنرمندان استفاده چندانی از لعاب برای پوشش خشت و آجر نکرده و نقاشی دیواری را برای تزیین بناها ترجیح داده اند. دیوار نگاره های کاخ آشور و کوه خواجه سیستان یادآور اهمیت و رونق نقاشی دیواری در این دوره است.

طراح های که در این دوران استفاده شده است نقش های گل و گیاه ، نخل های کوچک، برگ های شبیه گل «لوتوس» و تزیینات انسانی و حیوانی می باشد.