مقایسه نصب پوشش درز انبساط بین کاشی به روش توکار و روکار
از آنجا که نصب توکار قبل از نازک‌کاری انجام می‌شود، پوشش‌های نصب شده نیاز به حفظ و نگهداری مستمر دارند و اغلب در حین عملیات بعدی آسیب می‌بینند. در حالی که پوشش‌های روکار پس از اتمام نازک‌کاری به راحتی بدون آسیب نصب می‌شوند.
معمولاً این نصب به شیوه توکار نیاز به شاسی کشی فلزی زیر کار هست که مستلزم صرف وقت و هزینه می‌باشد در حالی که این امر برای نصب روکار به ندرت لازم می‌شود.
نازک‌کاری بعد از نصب پروفیل‌ها نیاز به مهارت و دقت بالا در برش سنگ و سرامیک دارد اما پروفیل‌ها با نازک‌کاری دقیقاً در امتداد هم قرار می‌گیرند در صورتی که در نصب روکار نه تنها چنین نگرانی وجود ندارد که پروفیل‌ها معایب احتمالی در نازک‌کاری لبه درزها را نیز پوشش می‌دهند.
به علت ارتفاع کم انواع مدل‌های توکار، در بال پروفیل بین یا ملات نازک‌کاری فاصله ایجاد کرده و از آنجایی که معمولاً این فاصله با چسب پر نمی‌شود، در محیط‌های پرت رفت و آمد باعث شکستن لبه سنگ‌ها در حین تردد می‌شود.
نصب توکار باید از لحاظ تراز نهایی با دقت فراوان انجام شود و در صورت تغییر در ارتفاع کف‌سازی یا نازک‌کاری دیواره‌ها، نیاز به جمع‌آوری و نصب مجدد پروفیل‌ها می‌باشد که مستلزم هزینه و اتلاف وقت می‌باشد.
چنانچه پوشش‌های کار به هر دلیلی آسیب ببینند، برای تعویض پروفیل باید نازک‌کاری جمع‌آوری شده و پس از تعویض پروفیل‌ها مجدداً اجرا شود که شاید اصلاً با گذشت زمان نمونه نازک‌کاری که سال‌ها قبل انجام شده در بازار موجود نباشد.
لبه بالایی پروفیل‌ها در نصب توکار مقاومت کمتری نسبت به حالت نصب روکار دارند.
کاشی کاریزما تولید کننده پروفیل های در اجرایی و بین کاشی در ایران " tile control joint "
