تفاوت استاندارد EN 12004 اروپا و ANSI A118 آمریکا در چسب کاشی

۱۳ مهر ۱۴۰۴ General information of the ceramic ، all blog news ، educational

تفاوت استاندارد EN 12004 اروپا و ANSI A118 آمریکا در چسب کاشی

چسب‌های کاشی و سرامیک در پروژه‌های ساختمانی نقش حیاتی دارند. انتخاب صحیح چسب نه‌تنها بر دوام و زیبایی کار تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند امنیت و ایمنی پروژه را نیز تضمین کند. برای همین، در جهان دو استاندارد اصلی برای تعریف و تست چسب‌های کاشی مورد استفاده قرار می‌گیرد:

استاندارد اروپایی EN 12004
استاندارد آمریکایی ANSI A118

این دو استاندارد هرچند هر دو به دنبال تعیین معیارهای کیفی برای چسب هستند، اما تفاوت‌هایی در روش تست، دسته‌بندی و میزان سخت‌گیری دارند. در این مقاله، به بررسی کامل این تفاوت‌ها می‌پردازیم.

استاندارد EN 12004 اروپا

استاندارد EN 12004 که توسط کمیته استاندارد اروپا (CEN) تدوین شده، به‌طور خاص برای چسب‌های کاشی طراحی شده است. این استاندارد دسته‌بندی چسب‌ها را بر اساس نوع ترکیب، مقاومت مکانیکی و ویژگی‌های اضافی مشخص می‌کند.

دسته‌بندی بر اساس نوع چسب

C (Cementitious Adhesive): چسب‌های پایه سیمانی یا همان چسب پودری.
D (Dispersion Adhesive): چسب‌های خمیری یا اورگانیک.
R (Reaction Resin Adhesive): چسب‌های رزینی یا اپوکسی.

دسته‌بندی بر اساس مقاومت مکانیکی

C1: چسب پایه سیمانی با مقاومت مکانیکی عادی.
C2: چسب پایه سیمانی با مقاومت مکانیکی بهبود یافته.

ویژگی‌های اضافی

T (Thixotropic): ضد لغزش (مناسب دیوار).
E (Extended Open Time): زمان باز بیشتر (مناسب اسلب و پروژه‌های بزرگ).
F (Fast Setting): گیرش سریع.
S1 / S2: چسب‌های انعطاف‌پذیر (مناسب کف‌های حرارتی، نما، پرسلان و اسلب).

مثال: C2TE-S1 → چسب پایه سیمانی، مقاومت بالا، ضد لغزش، زمان باز طولانی، انعطاف‌پذیر.

استاندارد ANSI A118 آمریکا

استاندارد ANSI (American National Standards Institute) با همکاری Tile Council of North America (TCNA) تدوین شده است. در این سیستم، چسب‌ها بیشتر بر اساس عملکرد و مقاومت برشی (Shear Strength) دسته‌بندی می‌شوند.

دسته‌بندی اصلی

ANSI A118.1: چسب‌های پایه سیمانی معمولی (معادل C1).
ANSI A118.4: چسب‌های اصلاح‌شده با پلیمر (معادل C2).
ANSI A118.11: چسب مخصوص نصب روی تخته‌های چوبی (plywood).
ANSI A118.15: چسب‌های پلیمری پیشرفته با بالاترین مقاومت و انعطاف (معادل C2-S1 یا حتی سخت‌تر).

ویژگی‌ها

در استاندارد ANSI، به جای علامت‌گذاری با حروف (مثل T یا E)، تست‌های جداگانه انجام می‌شود. برای مثال:

مقاومت برشی روی کاشی پرسلانی
مقاومت برشی بعد از غوطه‌وری در آب
مقاومت در سیکل یخ‌زدگی و ذوب
مقاومت در برابر حرارت

مقایسه کلی EN و ANSI

موضوع	EN 12004 (اروپا)	ANSI A118 (آمریکا)
مبنای دسته‌بندی	نوع چسب + مقاومت + ویژگی اضافی	عملکرد و مقاومت برشی
انواع اصلی	C (پودری)، D (خمیری)، R (رزینی)	A118.1، A118.4، A118.11، A118.15
معیار مقاومت	کشش (Tensile Adhesion Strength)	برش (Shear Bond Strength)
ویژگی‌های اضافی	T, E, F, S1, S2	تست‌های عملکردی (لغزش، حرارت، یخ‌زدگی)
سخت‌گیری در تست‌ها	متوسط (مناسب اروپا و اقلیم ملایم)	بیشتر (مناسب آمریکا و پروژه‌های سنگین)
کاربرد ویژه	پروژه‌های عمومی و پرسلان	پروژه‌های صنعتی، استخر، نما و اسلب

چرا ANSI سخت‌گیرتر است؟

آب‌وهوای متنوع و پروژه‌های خاص در آمریکای شمالی باعث شده استاندارد ANSI به مراتب سخت‌گیرانه‌تر باشد. برای مثال:

در پروژه‌های نما (Facade)، فقط چسب‌های A118.15 مجاز هستند.
برای استخرها، تست‌های ویژه مقاومت در برابر آب الزامی است.
برای اسلب‌های بزرگ، معمولاً فقط چسب‌های اصلاح‌شده با پلیمر یا اپوکسی توصیه می‌شوند.

در مقابل، در اروپا بسیاری از پروژه‌های عمومی با C1 یا C2 انجام می‌شوند، مگر اینکه شرایط خاص مثل نما یا گرمایش از کف مطرح باشد.

انتخاب چسب مناسب در پروژه‌های مدرن

با رشد استفاده از پرسلانی‌های بزرگ (Large Format Tile, Gauged Porcelain Panels / Slabs)، نیاز به چسب‌های قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتر بیشتر شده است. در این شرایط:

بر اساس EN: چسب‌های C2TE-S1 یا C2TE-S2 توصیه می‌شوند.
بر اساس ANSI: چسب‌های A118.15 بهترین گزینه هستند.

استانداردهای EN 12004 اروپا و ANSI A118 آمریکا هر دو ابزار ارزشمندی برای تضمین کیفیت چسب‌های کاشی هستند. تفاوت اصلی آن‌ها در روش تست و سخت‌گیری در نتایج است.

در پروژه‌های عادی و عمومی، چسب‌های C1 و C2 بر اساس EN کافی هستند.
در پروژه‌های خاص مثل نما، استخر و اسلب، استفاده از چسب‌های A118.15 یا معادل C2S1/S2 توصیه می‌شود.

به عنوان تولیدکننده و مصرف‌کننده، درک این تفاوت‌ها کمک می‌کند بهترین انتخاب برای پروژه داشته باشید.