درز اجرایی غیر خطی
در گذشته، راه‌حل این بود که بیشتر برای کاشی های مستطیلی که چیدمان آچری دارند ( افست ۳۳٪ یعنی بصورت یک سوم کار میشدند ) را در یک خط صاف برش دهند و درزها را با سیلیکون ۱۰۰٪، چسب پلی‌یورتان یا درزگیر پلی‌سولفید پر کنند، که به خوبی عمل می‌کرد.
با این حال، این روش برای طراحان و مصرف‌کنندگان آزاردهنده بود و آنها با آن مخالفت می‌کردند و می‌گفتند: «نمی‌خواهم الگوی زیبای توسط این درزهای زشت خراب شود!» می‌توانید نتیجه‌ی این وضعیت را تصور کنید: نصب‌کننده در معرض ریسک بالایی برای خراب شدن نصب قرار می‌گرفت، که ممکن بود منجر به بلند شدن کاشی‌ها شود.
خوشبختانه، اکنون استانداردهایی وجود دارند که به جای درزهای تنها به صورت خط صاف، پیکربندی‌های غیرخطی را به کار می‌گیرند، همان‌طور که در تصویر بالا با تنظیم افست ۳۳٪ لازم نشان داده شده است.
استاندارد ANSI A108.01 – 3.7.5 در خصوص درزهای حرکتی غیرخطی می‌گوید:
«درزهای حرکتی عمومی یا درزهای میدانی که روی درز انبساطی موجود در کف یا دیوار نیستند، می‌توانند در پیکربندی غیرخطی که ناشی از الگوهای کاشی‌کاری است (مانند طرح دندانه‌اره‌ای، زیگزاگ، و غیره) نصب شوند. درز حرکتی باید به عنوان درز حرکتی عمومی به درستی طراحی شده باشد طبق استاندارد TCNA EJ171، و درزگیر باید مطابق با استاندارد ASTM C920 یا بر اساس مشخصات پروژه باشد. کاربرد موردنظر باید توسط تولیدکننده درزگیر تأیید شود و درزگیر باید به‌طور صحیح و مطابق با الزامات تولیدکننده نصب شود.»
به نظر من، این یک وضعیت برد-برد برای همه است. نصب‌کننده درز انبساطی مورد نیاز را برای مدیریت حرکت ناشی از نور خورشید یا رطوبت دارد، در حالی که طراح یا مصرف‌کننده به الگوی نصب کاشی دلخواه خود دست می‌یابد.
