استانداردها و روش‌های نصب در صنعت کاشی
استانداردهای تأییدشده و شناخته‌شده‌ی ANSI و روش‌ها و جزئیات موجود در دفترچه TCNA، شیوه‌های نصب آزموده‌شده‌ای را در اختیار نصابان قرار می‌دهند که اثربخشی آن‌ها در عمل اثبات شده است. یکی از این روش‌ها، روش F112 در دفترچه TCNA تحت عنوان بستر ملات متصل‌شده (Bonded Mortar Bed) می‌باشد. در ادامه، استانداردهای ANSI A108.1A آمده است:
۲.۲.۱ نسبت اختلاط ملات شامل یک قسمت سیمان، پنج قسمت ماسه مرطوب و تا یک‌دهم قسمت آهک هیدراته است.
۲.۲.۲ هنگامی که ملات با آب مخلوط می‌شود، باید دارای قوام و قابلیت کاربری به صورت “خشک‌مخلوط” (dry-pack) باشد تا امکان کوبش و فشرده‌سازی حداکثری در زمان نصب بستر ملات را فراهم آورد. ملات خشک باید کوبیده شود و سطح آن با استفاده از ماله چوبی یا منیزیمی صاف گردد تا بستری پایدار برای نصب کاشی ایجاد کند.
۵.۲.۲ پیش از اجرای بستر ملات، باید لایه‌ای بسیار نازک و یکنواخت از دوغاب خالص سیمان پرتلند روی سطح بتن پخش شود یا لایه‌ای نازک از سیمان خشک روی سطح بتن پاشیده و سپس مرطوب گردد. سپس با استفاده از جارو، این دوغاب یا سیمان مرطوب‌شده بر روی سطح بتن کشیده شود تا یک پوشش کامل، نازک و یکنواخت ایجاد گردد.
می‌بینید که طرح موسوم به «ساندویچ میامی» شباهت‌هایی سطحی با روش‌های تأییدشده ANSI و TCNA دارد، اما از نظر اثربخشی و دوام، هرگز با آن‌ها قابل مقایسه نیست.
نتیجه
در اغلب موارد، زمانی‌که یک بازرس فنی متخصص، بر اساس استانداردهای ANSI و روش‌های TCNA، روش اجرایی ساندویچ میامی را بررسی می‌کند و آن را فاقد تطابق با این استانداردها تشخیص می‌دهد، نتیجه ناگزیر آن است که کاشی‌ها و لایه‌ی زیرینِ معیوب باید تخریب و مجدداً اجرا شوند. این موضوع بار دیگر وجهه‌ی صنعت کاشی را خدشه‌دار می‌سازد.
راه‌حل
نصابان باکیفیت و متعهد و سایر فعالان این حوزه باید با همکاری یکدیگر برای ریشه‌کنی این روش غلط اقدام کنند. کمیته فنی انجمن ملی پیمانکاران کاشی (NTCA) در حال حاضر در حال تدوین سندی رسمی است که در آن، بیانیه‌ای هشداردهنده برای ارائه به طراحان و مالکان پروژه‌ها گنجانده خواهد شد تا آن‌ها را به سوی انتخاب روش‌های صحیح و اصولی هدایت کند.
