ساندویچ میامی؛ روشی که طعم تلخی برای مشتریان به جا می‌گذارد

ساندویچ میامی؛ روشی که طعم تلخی برای مشتریان به جا می‌گذارد

نصب کاشی‌های سرامیکی کاری دشوار و پرزحمت است، اما نتیجه‌ی آن باید از نظر ظاهری زیبا و از نظر عملکردی بادوام باشد—به‌ویژه زمانی‌که استانداردهای صنعت کاشی و شیوه‌های اجرایی تأییدشده رعایت شوند. متأسفانه برخی از نصاب‌های کاشی ترجیح می‌دهند روش‌های خودساخته‌ای را اجرا کنند که مطابق با الزامات مؤسسه استانداردهای ملی آمریکا (ANSI)، روش‌ها و جزئیات شورای کاشی آمریکای شمالی (TCNA) و اصول پذیرفته‌شده‌ی صنعت کاشی نیست. در اغلب موارد، نتیجه‌ی این رویکردها فاجعه‌آمیز است. روش موسوم به «ساندویچ میامی» یکی از نمونه‌های بارز این شیوه‌های نادرست است

فرآیند "میامی ساندویچ" شامل چند ابزار و مرحله رایج است: پخش کردن چسب کاشی (تین‌ست)، قرار دادن آزادانه ملات استاکو،خرد کردن یا پف دادن ملات استاکو،
پشت‌مالی کردن چسب به پشت کاشی، قرار دادن کاشی روی ملات استاکو، و کوبیدن آن با چکش پلاستیکی برای دستیابی به سطحی صاف و تراز.

در ظاهر، این نوع نصب می‌تواند سطحی صاف با میزان تلورانس قابل قبول بین کاشی‌ها ایجاد کند، اما مشکل اصلی در زیر کاشی نهفته است. متأسفانه بسیاری از نصاب‌ها نمی‌دانند روشی که برای نصب کاشی‌های بزرگ‌فرمت (با ابعاد سطحی بیش از 60 سانت) استفاده می‌کنند، مطابق با اصول پذیرفته‌شده‌ی نصب کاشی نیست. این همان روشی است که به آن‌ها آموزش داده شده تا سریع‌ترین نصب ممکن را انجام دهند، چرا که دستمزدشان بر اساس مترمربع است و بسیار پایین محاسبه می‌شود.

نمای مقطع این فرآیند نشان می‌دهد که ملات استاکو شل، بیش از حد مرطوب و فشرده‌نشده است و به‌درستی از کاشی پشتیبانی نمی‌کند.

طرح ساندویچ میامی

ساندویچ میامی تلاشی است برای پاسخ‌گویی هم‌زمان به دو نیاز: اصلاح یک کف بتنی نامناسب و نصب کاشی.

این فرآیند با پخش چسب کاشی (thin-set) بر روی سطح بتن با یک ماله شیار‌دار کوچک آغاز می‌شود، اما بدون آن‌که ملات با سمت صاف ماله به درستی به سطح بتن مالیده شود تا اتصال مکانیکی خوبی ایجاد گردد. در این مرحله، ترکیبی شُل و خیس از ملات سیمانی، که در اصل برای استفاده بر روی دیوار طراحی شده و نه کف، به صورت سست روی زمین پخش می‌شود و با ماله کوچک بنایی جابه‌جا و حدودی صاف می‌گردد. این ملات که برای چنین کاربردی طراحی نشده، کوبیده یا متراکم نمی‌شود تا بستری متراکم و محکم برای نصب کاشی فراهم آورد. سپس چسب کاشی به صورت نامنظم بر پشت کاشی کشیده شده و کاشی بر روی لایه‌ی ملات قرار می‌گیرد. در ادامه، با استفاده از چکش پلاستیکی و تراز، کاشی کوبیده می‌شود تا با کاشی‌های مجاور تراز شود و در یک سطح قرار گیرد.

در اینجا فرآیند "میامی ساندویچ" در حال اجرا دیده می‌شود. با اینکه این روش توصیه نمی‌شود و در گذر زمان با شکست مواجه خواهد شد، توجه داشته باشید که سطح کف در ظاهر صاف و بدون بیرون‌زدگی (لیپیج) به نظر می‌رسد.

مشکلات ساندویچ میامی

در این‌جاست که مشکلات آغاز می‌شوند؛ زیرا این روش مجموعه‌ای از مشکلات ساختاری و اجرایی را به دنبال دارد. از آن‌جا که ملات استفاده‌شده به درستی فشرده و متراکم نمی‌شود تا بستری محکم برای تحمل وزن کاشی فراهم کند، در برابر بارهای نقطه‌ای مانند سقوط اجسام سنگین یا عبور وسایلی مانند پیانو یا یخچال دچار شکست می‌شود. همچنین، زمانی‌که کاشی به درون این ملات خیس کوبیده می‌شود تا سطحی صاف ایجاد شود، دانه‌های ملات به سمت پایین و آب به سمت بالا رانده می‌شود. در نتیجه، لایه‌ای از آب در بین سطح فوقانی ملات و چسب پشت کاشی قرار می‌گیرد که به عنوان جداکننده‌ی اتصال عمل کرده و مانع از ایجاد چسبندگی مناسب می‌شود. این عدم چسبندگی، تقریباً در همه‌ی موارد باعث ایجاد صدای توخالی در زیر کاشی می‌شود که برای مصرف‌کنندگان ناخوشایند و نگران‌کننده است.

اصطلاح ساندویچ میامی در صنعت کاشی