تعریف چسب خمیری (Organic Adhesive)
در استاندارد EN 12004 به جای حرف C (Cementitious) برای این نوع چسب‌ها از D = Dispersion استفاده میشه.
این چسب‌ها آماده مصرف هستن (نیازی به مخلوط کردن با آب ندارن).
پایه اون‌ها رزین‌های پلیمری و مواد آلی (Organic) هست که باعث انعطاف‌پذیری بالا میشه.
ویژگی‌های چسب خمیری
آماده مصرف → مستقیم بعد از باز کردن سطل استفاده میشه.
انعطاف‌پذیر → به دلیل پایه رزینی، برای سطوحی که حرکت یا لرزش دارن مناسب‌تره.
چسبندگی بالا روی سطوح صاف و غیرجاذب (مثل گچ، رنگ، PVC، صفحات MDF و…)
زمان باز طولانی → فرصت بیشتری برای نصب کاشی.
مناسب برای دیوارها → مخصوصاً در آشپزخانه و سرویس بهداشتی.
نیاز به ضخامت کم → معمولاً فقط در لایه‌های نازک (Thin Bed) استفاده میشه.
معایب
مقاومت مکانیکی کمتر نسبت به چسب‌های سیمانی (C1 یا C2).
برای محیط‌های خیلی مرطوب یا کف‌های پرتردد مناسب نیست (مگر مدل‌های تقویت‌شده).
قیمت بالاتر به‌خاطر مواد پلیمری.
طبقه‌بندی طبق استاندارد
D1 → چسب خمیری معمولی.
D1T → ضد لغزش.
D2 → تقویت‌شده (Enhanced performance).
D2TE → تقویت‌شده + ضد لغزش + زمان باز طولانی.
چرا بهش میگن اورگانیک؟
چون پایه اصلیش مواد آلی و رزین‌های پلیمری هست، نه سیمان. در استاندارد ANSI آمریکا هم با کد Type I و Type II Organic Adhesives شناخته میشه.
جمع‌بندی:
چسب خمیری = Organic Adhesive = Dispersion Adhesive (D)
آماده مصرف، انعطاف‌پذیر، مخصوص دیوار و فضاهای داخلی.
برای کف‌ها و فضاهای پررطوبت بهتره از چسب‌های سیمانی (C2) استفاده بشه.
